તમારાવગર !
ન ખુદની ખબર છે, ન ખુદની મમત છે
તમારા વગરનું જગત, ક્યાં જગત છે !
ઊગે-આથમે છે દિવસ, સાવ અમથાં
અને રાત, અમથો લખાયેલ ખત છે !
નથી મનતું મન, તમારું ન હોવું
હજુ એ સતત બસ, તમારામાં રત છે !
હવે તો મને પણ નથી હું ય મળતો
વિચારો ય જાણે અમસ્તી વિગત છે !
દિવસ પાથરે છે કલાઓ, દિવસભર
અને રાત આવી-જવાની રમત છે !
ડો.મહેશ રાવલ
1 Comments:
સુંદર રચના...
મત્લામાં 'મમત' અને 'જગત' એમ કાફિયા બાંધ્યા પછી 'વિગત' કાફિયો આ ગઝલમાં થોડો અજાણ્યો લાગે છે...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home