પથરા તરે નહીં !

સપનાં ઉઘાડી આંખના, સાચા ઠરે નહીં
વીતી ગયેલા વાયરા, પાછા ફરે નહીં !

માણસ ગમે તે થઈ શકે, ઈશ્વર ન થઈ શકે
ક્યારેય એના નામથી પથરા તરે નહીં !

હદથી વધારે વિસ્તરે, તો જોખમી બને
હદમાં રહે, તો લાગણી હિબકા ભરે નહીં !

ઈશ્વરપણાની વેદના ટપકી રહી હશે ?
નહિતર ગગનથી આટલાં તારા ખરે નહીં !

ભીનાંશ જેવું કંઈક છે જીવંત, આજપણ
અમથી સ્મરણની લીલ કંઈ વિસ્તરે નહીં !

સધ્ધર થવાની ઘેલછા, ઓકાત ભૂલવે
ક્યો આગિયાને, સૂર્યની ઈર્ષા કરે નહીં !

મારા ય ઘરની ભીંતને હો કાન, શક્ય છે
ઘરનાં વિષય લોકો સુધી અમથાં સરે નહીં !!


ડો.મહેશ રાવલ