બને નહીં !હશે કોઇ કારણ,નહીંતર બને નહીંહ્રદય કોઇનું સાવ પથ્થર બને નહીં !દિવસ જેમ ઊગી હશે કોઇ બાબતકદી સામટા પ્રશ્ન,ઉત્તર બને નહીં !અજુગતું કશુંક જો બને ,તો અલગ છેમનુષ્યો,મિલનસાર અક્સર બને નહીં !સમાધાન કરવું પડે,જાત સાથેઅને જાત અમથી ઉજાગર બને નહીં !વિષય હોય નાજુક,તો ચર્ચાય ચોરેબધી વાતનું કઈં વતેસર બને નહીં !થયું હોય સાહસ,અસામાન્યરીતેઅમસ્તું જ,સામાન્ય સધ્ધર બને નહીં !વધી જાય નખ,તો ત્યજે ટેરવાંનેછતાં,મૂળ સંબંધથી પર બને નહીં !ડો.મહેશ રાવલ
તમારાવગર !ન ખુદની ખબર છે, ન ખુદની મમત છેતમારા વગરનું જગત, ક્યાં જગત છે !ઊગે-આથમે છે દિવસ, સાવ અમથાંઅને રાત, અમથો લખાયેલ ખત છે !નથી મનતું મન, તમારું ન હોવું હજુ એ સતત બસ, તમારામાં રત છે !હવે તો મને પણ નથી હું ય મળતોવિચારો ય જાણે અમસ્તી વિગત છે !દિવસ પાથરે છે કલાઓ, દિવસભરઅને રાત આવી-જવાની રમત છે !ડો.મહેશ રાવલ
મુસાફિર !ચરણ જેમ રસ્તા વળેનહીં, મુસાફિરબધું,વારસાગત મળેનહીં મુસાફિર !સ્મરણ હોય કિસ્સા ભલે, મૂળરૂપેછતાં અર્થ કંઈ નીકળેનહીં, મુસાફિર !દશા-અવદશા, કર્મને હોય આધિનદુઆ કંઈ બધાની ફળેનહીં, મુસાફિર !અલગ છે કે, તૂટી જતાં હોય છેલ્લેકદી પથ્થરો પીગળેનહીં, મુસાફિર !અજુગતું કશુંક જો બને તો, અલગ છેમનુષ્યો, અમસ્તાં ભળેનહીં મુસાફિર !ડો.મહેશ રાવલ
નીકળે !
મંથન પછી, સહુમાં હળાહળ નીકળેખુદથી વધારે, કોણ આગળ નીકળે !છે આપણી કરૂણાંતિકા બસ એટલીકે, સિંદરી બળવા છતાં વળ નીકળે !ઉંડેસુધી જો જઈ શકો તો શક્ય છેરેતાળથરનાં મૂળમાં, જળ નીકળે !એવું બને કે આમ કંઈ દેખાય નહીં 'ને આમ, આખીવાત ઝળહળ નીકળે !ખંખેરજો સંબંધનેં, પલળે પછી દોથો ભરી'લ્યો, એટલાં છળ નીકળે !ડો.મહેશ રાવલ
મનપડે ત્યારે ! જુદીરીતે મને હું ચીતરૂં છું,મનપડે ત્યારે !
મજામાં છું કહીને છેતરૂં છું,મનપડે ત્યારે !
હજારો સર્પ વચ્ચે હોય એવું કેમ લાગે છે?
હજુ તો રોજનાં સ્થાને ફરૂં છું,મનપડે ત્યારે !
સુગંધી,સાંભળેલાં ફૂલની તસ્વીર છે પાસે
મનોમન શ્વાસમાં સૌરભ ભરૂં છું મનપડે ત્યારે !
મળું છું રોજ માણસથઈ મને હું,આયના સામે
પછી મારા જ નખથી ખોતરૂં છું,મનપડે ત્યારે !
રહીગઈ હો અસર પાષાણયુગની ક્યાંક,સંભવ છે
નહીંતર કેમ હું એવું કરૂં છું,મનપડે ત્યારે !
ચમત્કારિક રીતે જ્યાં હતો હું ત્યાં જ છું આજે
મને તો એમ કે હું વિસ્તરૂં છું,મનપડે ત્યારે !
ડો.મહેશ રાવલ