ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !
ખુલ્લં-ખુલ્લા પળભર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએલજ્જા મૂકી અધ્ધર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !સપનાં સામે, સપનાં જેવું સપનું મૂકી દઈએઆંખે આંજી ઝરમર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !જેનાં નામે તરતો જોયો પથ્થર, સગ્ગી આંખેપડકારી એ ઈશ્વર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !પરસેવે નીતરતાં લથબથ, અડધાં ભૂખ્યા પેટેપાટા બાંધી નવતર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !આંટી-ઘૂંટી જેવાં અમથે-અમથાં સગપણ વચ્ચેઉજવી લઈએ અવસર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !
હોવાની પીડાથી બમણી, નહીં હોવાની ચિંતાઅંગેઅંગ લઈ કળતર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !દેખાદેખી, દેખાડો, ને નખશીખ ઈર્ષા, અવઢવકાંઠાળા મન તટ પર, ચાલો માણસ-માણસ રમીએ !ડૉ.મહેશ રાવલ
બહુ તરજુમો કરવો ય શું?નખશિખ અજાણી રાતનો બહુ તરજુમો કરવો ય શું?આ સાવ અમથી જાતનો,બહુ તરજુમો કરવો ય શું?સમજાય એવા સાદનાં વિશ્લેષણો,અઘરાં નથીઅસ્પષ્ટ પ્રત્યાઘાતનો,બહુ તરજુમો કરવો ય શું?ઉઘડે અજાણ્યાં હોય તો પણ ભેદ સહુ,આગળ જતાંપણ ઓળખીતી ઘાતનો,બહુ તરજુમો કરવો ય શું?હોનારતી વાતાવરણ,સાબૂત છોડે નહીં કશુંઆ ભીતરી ઉત્પાતનો,બહુ તરજુમો કરવો ય શું?એકાંતમાં બે-ફામ રોયો છું ઘણું,ઘણીવાર હુંજાહેરમાં,કલ્પાંતનો બહુ તરજુમો કરવો ય શું?કોને ખબર છે કઈ પળે અટકી જશે,આ જાતરા?આ ખૂટતી ખેરાતનો,બહુ તરજુમો કરવો ય શું?અડધે સુધી સાથે હતી એ ભીડ કાં વિખરાઈ ગઈ?છેલ્લે હવે એ વાતનો,બહુ તરજુમો કરવો ય શું?ડૉ.મહેશ રાવલ
એવું કઈંક મળવાનું !તરસની વારતા મંડાય, એવું કઈંક મળવાનુંબધાની આંખમાં, વંચાય એવું કઈંક મળવાનું !ઉતરતી ઓટ, ને ચડતી જતી ભરતી બને સાક્ષીપછી, ઈતિહાસ આલેખાય એવું કઈંક મળવાનું !જરાક જ ખોતરો પાપણ, અને ભીનાશ વચ્ચેથીપરસ્પર સાંકળી લેવાય, એવું કઈંક મળવાનું !નિવેદન હોય એવું કે, "નથી કઈં સ્નાન-સૂતક"-પણછતાં સંબંધમાં, ચર્ચાય એવું કઈંક મળવાનું !ફરૂં છું કાંધપર લઈ બોજ હું, બે-ફામ સગપણનોમને ક્યારેક તો, ઉજવાય એવું કઈંક મળવાનું !નહીંવત્ શક્યતા છે તોય, એવું કેમ લાગે છે ?પ્રથમ થઈ બાદ, વત્તા થાય એવું કઈંક મળવાનું !ફરીથી મેં ઉખેડ્યો છે જુનો ઈતિહાસ, આ વખતેવળી રસ્તો કશે ફંટાય, એવું કઈંક મળવાનું !ફલક સંબંધનું વિસ્તાર પામ્યું છે, નવેસરથીનવી અઢળક ગઝલ સર્જાય, એવું કઈંક મળવાનું !ડૉ.મહેશ રાવલ
અમુક્ને બાદ કરવાથી !ઘણું વત્તા થયું છે પણ,અમુક્ને બાદ કરવાથીફરી લીલું થયું છે રણ,અમુક્ને બાદ કરવાથી !નદીની જેમ નીકળી લાગણી,ઉંડાણ બમણું લઈવછૂટી એમ,જાણે ધણ અમુકને બાદ કરવાથી !અધૂરી ક્યાં રહી એકેય રીતે,શક્યતા પોતે ?હવે ઉભરાય છે હર ક્ષણ,અમુક્ને બાદ કરવાથી !ખરેખર જિંદગી પોતે જ કિસ્સો છે,અધુરપનોમળી છે એટલી સમજણ,અમુક્ને બાદ કરવાથી !નથી રાખ્યાં અમે એકેય કિસ્સા યાદ,અણગમતાંછતાં પણ યાદ છે બે-ત્રણ,અમુક્ને બાદ કરવાથી !ડૉ.મહેશ રાવલ
વધાવ્યાં છે !તને દરિયો ગમે છે પણ અમે તો,રણ વધાવ્યાં છેફરે છે તું તરસ લઈને,અમે કારણ વધાવ્યાં છે !તફાવત આપણી વચ્ચે હજૂ અકબંધ છે,આજેઉછેર્યો ધોમ તડકો તેં,અમે શ્રાવણ વધાવ્યાં છે !મળ્યું જે પણ વરદ્હસ્તે,કર્યું નત્ મસ્તકે સ્વીકૃતન રાખ્યાં માન્ય ફૂલો તેં,અમે ઘા પણ વધાવ્યાં છે !જરૂરી હોય જ્યાં નિર્ણય ત્વરિત નાજુક તબક્કે,ત્યાંઅનુત્તર હોય તું ત્યારે,અમે તત્ક્ષણ વધાવ્યાં છે !ગણી લઈએ જુના સાથે,નવા બે-ફામ ઝખ્મોનેવધાવ્યા'તા અમે એ પણ,અમે આ પણ વધાવ્યાં છે ! ડૉ.મહેશ રાવલ
આપે છે...!અધૂરાં સ્વપ્નનો એકેક પગલે ભાર આપે છેહવે ક્યાં કોઇ રસ્તો,પર્વનો અણસાર આપે છે ?નજીવા કારણો,સંબંધ પર સીધી અસર કરશેખુલાસા કોણ ખુલ્લેઆમ,વારંવાર આપે છે ?મળે ત્યારે,મળે છે સાવ અંગતથઇ મને કાયમઅજાણ્યાથી વધારે દર્દ,ઓળખનાર આપે છે !ઉતાવળ આપણી,લઈજાય છે શંકા તરફ,નહીંતરખુદા તો હર દુઆનું ફળ,તબક્કાવાર આપે છે !પરસ્પર સાંકળી લેવાય છે બે શ્વાસ વચ્ચે,પણમરણનો ખોફ,જીવન જીવવા આધાર આપે છે !ગણું છું રોજ વ્રણ આશ્ચર્ય વચ્ચે,પીઠ પાછળનાંજુનાં રૂઝાય ત્યાં,અંગત નવા બે-ચાર આપે છે !નથી મળતું અપેક્ષિત કઈં,અપેક્ષા હોય છે ત્યારેઅમસ્તાં,લોકો આશ્વાસન ખુલાસાવાર આપે છે !ડૉ.મહેશ રાવલ
વાત લાવ્યો છું ! અધૂરાં ઓરતાંની વાત લાવ્યો છુંમળી, એ મૂળરૂપે જાત લાવ્યો છું !નિચોવ્યો શબ્દને આખો, નવેસરથીમળેલાં અબ્ધિ સાતે-સાત લાવ્યો છુંઈજારો માન્ય કેવળ એક, ઈશ્વરનોખુમારી એજ, એ જઝબાત લાવ્યો છુંઅનિર્ણિત રહી ગયાં જે કારણે નિર્ણયતમારાં, સર્વ ચંચૂપાત લાવ્યો છું !અસર, કાંટા ય ફૂલો જેમ ભોગવશેહવાઓની અસલ ઓકાત લાવ્યો છું !ન ફાવ્યાં દુશ્મનો, ત્યાં દોસ્ત ફાવ્યાં છેવરદ્હસ્તે મળેલી ઘાત લાવ્યો છું !!ન વત્તા થઈશકી, કે બાદ પણ ન થઈઅહીં, એ શક્યતા સક્ષાત લાવ્યો છું !ડૉ.મહેશ રાવલ
અજાણ્યું નીકળે !આપણાંથી આપણું આ ઘર, અજાણ્યું નીકળે'ને પછી, સંબંધ જેવું સ્તર અજાણ્યું નીકળે !કઇંક હોવું જોઇએ, જે સત્યથી જોડી શકોસત્ય જેવું સત્ય પણ નહિંતર, અજાણ્યું નીકળે !મન ખરેખર કઇંનથી, છે માત્ર ઈચ્છાનું નગરબહાર કરતાં તો અધિક અંદર અજાણ્યું નીકળે !કેળવી લઉં છું ઘરોબો આંસુઓથી,હરવખતઓળખીતાનું વલણ, અક્સર અજાણ્યું નીકળે !જે નથી એ પામવાની ઘેલછા છે, જિંદગીહોય એ હોવાછતાં, ભીતર અજાણ્યું નીકળે !ડૉ.મહેશ રાવલ
અફવામાં ખપે !એવું બને કે,વાત અફવામાં ખપેઆગળ જતાં,જઝબાત અફવામાં ખપે!દેખાય એવું શક્ય છે નીકળે નહીંસંબંધની ઓકાત,અફવામાં ખપે!આશ્ચ્રર્ય વચ્ચે ભેદ ખૂલે,ને પછીઓળખ,પરખ,મિરાત,અફવામાં ખપે!જો આવડે,તો જિંદગી અઘરી નથીનહીંતર ઘણાંની જાત,અફવામાં ખપે!સરહદ ગણાતી હદ-પ્રસંગોપાત હોપણ વિસ્તરણ સાક્ષાત,અફ્વામાં ખપે!ઈચ્છા જ રાખે છે સજીવ આભાસનેઅણસાર,કાં એકાંત,અફવામાં ખપે!ડૉ.મહેશ રાવલ
અધૂરાં ઓરતાં
અધૂરાં ઓરતાં લઈને ફરૂં છું હુંસરાજાહેર,ખુદને આંતરૂં છું હું !ગમે છે એ નથી મળતું,હકીકતમાંસતત અણગમતાંને,ગમતું કરૂં છું હું !વિષય મારો,હવે મારો વિષય ક્યાં છે?વિષયઆંતર કરીને,વિસ્તરૂં છું હું !મળી છે જિંદગી પણ એ વકલનીં,કેમરીને રોજ,પાછો અવતરૂં છું હું !ખરેખર સાવ સુક્કાં છે બધાં સગપણછતાં,લીલાં ગણીને ચીતરૂં છું હું !બધું બદલાય છે,બદલે દશા ત્યારેમને,બદલાવ સાથે જોતરૂં છું હું !નથી કઈં હાથમાં કે ભાગ્યમાં,તો પણભરોસાનાં ભરોસે,પાંગરૂં છું હું !ડૉ.મહેશ રાવલ
ઇન્સાન જોયાં છે !અધિક્તર આંખમાં તોફાન જોયાં છેઅને,એ આંખ આડા કાન જોયાં છે !ખુલાસા ક્યાં કરે છે કોઈ,ભીતરનાં ?ઉપરછલ્લાં અધુરાં જ્ઞાન જોયાં છેનથી રહી માતબર સંખ્યા,કબૂલું છુંનહીંતર,દોસ્ત જીગરજાન જોયાં છે !હકીકત સ્પષ્ટ થઈ કે,ક્યાંક છે ઈશ્વરઅમે આ જ્યારથી ઇન્સાન જોયાં છે !વિકસતાં હોય છે સંબંધ,આડશ લઇછતાં જાહેરમાં,અન્જાન જોયાં છે !અલગ છે કે,નથી પૂરાં થયાં સઘળાંઅમે પણ સ્વપ્ન,જાજરમાન જોયાં છે !નથી શીખતાં મનુષ્યો ભૂલમાંથી કઈંઘણાનાં તૂટતાં ગુમાન જોયાં છે !ડૉ.મહેશ રાવલ