હું બટકણીં.......! હું બટકણીં ડાળનીં કૂંપળ નથી!કોઈ ખરતાં ફૂલનું અંજળ નથી !છું હકીકત જ્યાં વસે, એ સલ્તનતહું દિવાસ્વપ્નો ઉછરતું સ્થળ નથી !ઝળહળે છે બેય આંખે સત્યતાકંઈ, અસતનીં આંધળી અટકળ નથી !મેં ઘરોબો કેળવ્યો છે, શબ્દથીસાવ કોરા મૌનનો કાગળ નથી !જે મળે છે, એજ આપું છું પરતએ વિષયમાં ક્યાંય, મનમાં છળ નથી !આવડે જો ખોલતાં તો શક્ય છેઅન્યથા, આસાન ખુલતી કળ નથી !શક્યતાઓ લઈ ફરૂં છું, કાંધપર ધૂંધળી, અસ્પષ્ટ, અમથી પળ નથી !છું વિષય, હું માતબર ઐશ્વર્યનોઓટલે ચર્ચાય એ ટિખળ નથી !ધોમધખતો તાપ છું, વૈશાખનોમાવઠાનું, વાંઝિયું વાદળ નથી !ડૉ.મહેશ રાવલ
હવે જે થાય તે સાચું !વધે છે વારતા આગળ, હવે જે થાય તે સાચુંફરી ઘેરાય છે વાદળ, હવે જે થાય તે સાચું !હતું કે, થઈ ગયો કિસ્સો દફન હંમેશ માટે, પણમળ્યો છે એમનો કાગળ, હવે જે થાય તે સાચું !ફરીથી, શક્ય છે ઈતિહાસ આખો ચૂંથશે લોકોઉઘડશે કઈંક જૂના વળ, હવે જે થાય તે સાચું !ખુલાસા, આજપણ ગઈકાલ જેમજ નહીં ગળે ઉતરેગણાશે ગોઠવેલું છળ, હવે જે થાય તે સાચું !અધિક્તર થાય છે એવું થશે, સંબંધ બાબતમાંલગાવ્યું દાવપર અંજળ, હવે જે થાય તે સાચું !દિલાસા દઈને લોકો ખોતરે છે દર્દ, ઉંડેથીશરૂ થઈ છે ફરી ચળવળ, હવે જે થાય તે સાચું !ડૉ.મહેશ રાવલ
મળે છે!હવે ક્યાં કશી જાણકારી મળે છે ?મળે તોય,ક્યાં એકધારી મળે છે!નથી થઈ શકાતું અલગ,આપણાંથીઅલગતા સ્વયં,નામધારી મળે છે !ઘણીવાર એવું બને એક ક્ષણ,કેપછીની ક્ષણો,વેગધારી મળે છે !ભલે આમ દેખાય અકબંધ ભીંતોછતાં ક્યાંક,એકાદ બારી મળે છે !પડે,તો બની જાય ઘેરી સમસ્યા!નજર ક્યાં બધાનેં ય,સારી મળે છે ?ડૉ.મહેશ રાવલ
બને નહીં !હશે કોઇ કારણ, નહીતર બને નહીંહૃદય કોઇનું, સાવ પથ્થર બને નહીં !દિવસ જેમ ઊગી હશે, કોઇ બાબતકદી સામટા પ્રશ્ન, ઉત્તર બને નહીં !અજુગતું કશુંક જો બને તો અલગ છે મનુષ્યો, મિલનસાર અક્સર બને નહીં !સમાધાન કરવું પડે, જાત સાથેઅને જાત, અમથી ઉજાગર બને નહીં !વિષય હોય નાજુક તો, ચર્ચાય ચોરેબધી વાતનું કઈં વતેસર બને નહીં!થયું હોય સાહસ અસામાન્ય રીતેઅમસ્તું જ સામાન્ય, સધ્ધર બને નહીં ! વધી જાય નખ,તો ત્યજે ટેરવાનેછતાં મૂળ સંબંધથી, પર બને નહીં !ડૉ.મહેશ રાવલ
વાત,ચકરાવે ચડી !
ઘરમાં જ ઘરની વાત, ચકરાવે ચડી !સંબંધની મીરાત, ચકરાવે ચડી !ભરતી પછીની ઓટ એવી વિસ્તરીકે, ફીણ જેવી જાત ચકરાવે ચડી !છલકાઈ બેઠાં આખરે, અડધાં ઘડાજઝબાતની ઓકાત, ચકરાવે ચડી !ભૂલી જવાયું -ભીંતને પણ કાન છેચર્ચાઈ તો, અમીરાત ચકરાવે ચડી !હોનારતી વાતાવરણથી ગ્રસ્ત થઈતો, જિંદગી સાક્ષાત ચકરાવે ચડી !ડૉ.મહેશ રાવલ
ગાગરમાં સાગરગાગરમાં સાગર છે મનવા!પરપોટાનાં થર છે મનવા!અમથી છે રંગોની ભ્રમણારંગો ક્યાં પગભર છે મનવા!વત્તા,ઓછા,ગુણ્યા,ભાગ્યાઅંતે,સહુ સરભર છે મનવા!ખાલી તંબૂ,ખાલી ડેરાસરકસ છે,જોકર છે,મનવા!અંતે ગણ કે ગણ આરંભેશ્રધ્ધા છે,ઈશ્વર છે,મનવા!!ડૉ.મહેશ રાવલ
કઈંનથી !એકધારી જિંદગીમાં, ધાર જેવું કઈંનથી !સ્વપ્ન છે,પણ સ્વપ્નના વિસ્તાર જેવું કઈંનથીસાવ ખાલી હાથનો આ ખોખલો વૈભવ, સતતબંધબેસે ક્યાં ? કશા આધાર જેવું કઈંનથી યંત્રવત્ ચાલ્યા કરે છે શ્વાસમાં, હોવાપણું થાક છે, પણ થાકના ઉપચાર જેવું કઈંનથી! એજ રસ્તો, એ વળાંકો, એજ હું, ને આ બધુંકોઇના અસ્તિત્વમાં, અધિકાર જેવું કઈંનથી!સાંકળી લેવાય છે સંવાદ,પાત્રો,ને કથામૂળ મુદ્દો એ હતો કે, સાર જેવું કઈંનથી !એ ખરૂં કે શક્યતા ઘેરાય છે, ચારેતરફપણ, હજૂ વરસાદના અણસાર જેવું કઈંનથી!છેવટે થઈગઈ અસર, અફસોસ કેવળ એજ છેલાગણીનાં ડંખનાં ઉપચાર જેવું કઈંનથી !!ડૉ.મહેશ રાવલ
ચોકડી મારો !અજાણ્યા થઈ ગયેલાં નામ સામે, ચોકડી મારો !વિષય કરતાં અલગ, અંજામ સામે ચોકડી મારો!અરીસાની અધૂરી વારતા, તસ્વીરમાં મળશેચુકાદા ફેરવી, પરિણામ સામે ચોકડી મારો !મનસ્વી હોય એ, સ્વીકૃત નથી કરતાં બધા સત્યોવસે છે જ્યાં અસત્ એ ગામ સામે ચોકડી મારો !ન બીજું થઈ શકે તો, એટલું તો થઈ શકે છેલ્લેકે, હિંમત કેળવી ઇલ્ઝામ સામે ચોકડી મારો !હવે ક્યાં કોઇ ઘૂંટે છે, જુનાં સંબંધનાં અક્ષર ?નવેસરથી, બધાં આયામ સામે ચોકડી મારો !ડૉ.મહેશ રાવલ
છોડી જવાનું છે !બધાંને છેવટે,અડધી રમત છોડી જવાનું છેઅધૂરા ઓરતાં વચ્ચે, જગત છોડી જવાનું છે !પરસ્પર સાંકળેલાં,અનગિનત સગપણ અને વળગણબધું છોડી-વછોડીને, મમત છોડી જવાનું છે !રમકડું રાખનું આ સાવ તકલાદી વકલનું છે ક્રમાનુસાર, સહુને માવજત છોડી જવાનું છે !ભરેલી ફૂંકનો વૈભવ ભલે ઐશ્વર્યશાળી હોબટકણાં શ્વાસ તૂટે, 'ને તરત છોડી જવાનું છે !સમય ક્યાં કોઇને બાકાત રાખે છે,અસરમાંથી?સકળ લીલા સમેટીને ભગત!, છોડી જવાનું છે !ડૉ.મહેશ રાવલ
છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !ખાતાવહી સરભર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલોઆધાર છે,સધ્ધર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !પ્રત્યેક પાસે આમ તો, છે આગવી ઓળખ-પરખજે બહાર, તે અંદર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !અત્યંત નાજુક હોય છે સંબંધ, ભીતર-બહારથીપણ માવજત નક્કર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !ટોળે વળી સપના દિવસભર, રાતની ચર્ચા કરે'ને રાત પાસે ઘર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !ઘટના અજુગતી, કેટલી, ક્યારે ઘટે નક્કી નથીઅહીં કોઇને કઈં ડર નથી, છે પશ્ન કેવળ એટલો !અંગતપણાની આડ લઈ સર્જાય છે વીટંબણાએ પ્રશ્ન છે, ઉત્તર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !ઘરનાં ગણાતા હોય એ, અપવાદ નીકળે શક્ય છેપણ ઘર હવે ખુદ ઘર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !જોખમ બનીને ત્રાટકે જે લક્ષ્ય પર-છે ક્યાં હવે?એ વેણ, એ વેતર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો !છે ઈશ્વરીયત સત્ય, 'ને એ સર્વવ્યાપી હોય છેમાણસપણું પગભર નથી, છે પ્રશ્ન કેવળ એટલો ! ડૉ.મહેશ રાવલ
મજા સત્યનીપાંદડે-પાંદડે પાનખર વિસ્તરેએક કૂંપળ,સહજ,બે-ખબર,વિસ્તરે!બાગ આખો અસરગ્રસ્ત છે,તે છતાંશખ્સિયત ફૂલની,તર-બ-તર વિસ્તરે!કોઇ,સંબંધનેં મૂલવો નામ દઈતો,મકાનો મહીં એક ઘર વિસ્તરે!ઓળખીતું થતું જાય,હોવાપણું'ને પછી,જિંદગીપર અસર વિસ્તરે!છે મજા સત્યની,એજ સાચી મજાકે,સમયસર અને દર-બ-દર વિસ્તરે!ડૉ.મહેશ રાવલ
ચર્ચા નકામી છે !અધૂરાં રહી ગયેલાં પર્વની ચર્ચા નકામી છેઅજાણ્યાં થઈ મળેલાં, સર્વની ચર્ચા નકામી છે !વિષય નાજુક હતો, સંબંધનાં નામક્કરણનો, પણઅનાહત રહી ગયેલાં, ગર્વની ચર્ચા નકામી છે !દશા બદલાય છે ત્યારે જ તૂટે આવરણ ઉપલાંજવાદો! એ ઝખમ, એ દર્દની ચર્ચા નકામી છે ! ઘણાંને કામ આવ્યાં, એજ અમને કામ ના આવ્યાં અહીં, એ સંઘરેલાં સર્પની ચર્ચા નકામી છે !તમારે શું? તમે તો જિંદગી પગભર કરી લીધીઅમારા કારમા સંઘર્ષની ચર્ચા નકામી છે !રગેરગ ઉતરીગઈ છે હવે ખારાશ, છોડી દ્યો! અવિરત્ આંસુનાં સંદર્ભની ચર્ચા નકામી છે !નજીવા કારણો પણ નિર્ણયાત્મક થઈ શકે સાબિતદુઆ, ને બદદુઆના ફર્કની ચર્ચા નકામી છે !ડૉ.મહેશ રાવલ